Ο "Αθλητισμός" τους θα πέσει, και μάλιστα, με κρότο.

        Μερικές σκέψεις για έναν "φιλελληνικό" Αθλητισμό.

Μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας!!!

        Αυτές τις μέρες βλέποντας τις διάφορες επιτυχίες των αθλητών στους διεθνείς αγώνες κάθομαι και αναρωτιέμαι: καλά το σύστημα δεν έμαθε τίποτα από την φούσκα των Ολυμπιακών Αγώνων; Δεν κατάλαβε ότι αυτά που γίνονται χωρίς μέτρο δεν μπορούν να έχουν θέση στην Ελληνική κοσμοθέαση και αντίληψη και καταλήγουν βάρος στην πλάτη του Έλληνα; Με απλά λόγια, φορτώνουν και άλλα οικονομικά και κοινωνικά βάρη στην πλάτη του Έλληνα, όχι μόνο χωρίς να του προσφέρουν τίποτα, αλλά καταστρέφοντάς τον κιόλας.

        Το λογικό θα ήταν ενόψει κρίσης οι Ομοσπονδίες να αφήσουν τα μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις και να ασχοληθούν  και λίγο με τον Μαζικό Αθλητισμό. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ποια είναι τα υγιή κίνητρα για τις Εθνικές Ομοσπονδίες, τα οποία απλά σήμερα δεν ακούγονται ούτε περνάνε από το μυαλό των «βαρόνων» του Αθλητισμού:

·         Η βελτίωση της φυσικής κατάστασης ολόκληρου του πληθυσμού, με στόχο να μειωθεί το οικονομικό βάρος στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, να εξαλειφθούν οι αναπηρίες που οφείλονται στον μη υγιή τρόπο ζωής  και να αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής του πληθυσμού.

·         Η βελτίωση της φυσικής κατάστασης ολόκληρου του πληθυσμού, με στόχο να αποκτήσει η Εθνική Άμυνα υγιείς, με αντοχή, δύναμη και καθαρό τρόπο σκέψης, οπλίτες.

·         Να βελτιωθεί η φυσική κατάσταση του πληθυσμού έτσι ώστε να αποδίδουν ανά εργατοώρα περισσότερο και ωφελιμότερα στην εργασία τους.

·         Να βελτιωθεί η φυσική κατάσταση του πληθυσμού έτσι ώστε να έχουμε λιγότερα αναπαραγωγικά προβλήματα και περισσότερους Έλληνες.

Με "οσμή φαρμάκου" οι επιτυχίες!!!

        Αντίθετα σήμερα οι «Μιντχάουζεν» του Αθλητισμού, έχοντας κάνει «διδακτορικό» στην Ολυμπιάδα, για τον τρόπο που βγαίνουν οι πρωταθλητές, συνεχίζουν και κάνουν πράξη τα βρώμικα σχέδια τους επάνω σε 14χρονα και 16χρονα αγόρια και κορίτσια, αδιαφορώντας για τις μελλοντικές συνέπειες κυρίως επάνω σε αυτές τις ψυχές, αδιαφορώντας και για το βάρος που μεταφέρουν επάνω στους υπόλοιπους Έλληνες και κατ επέκταση και στους ίδιους . Δεν τους ενδιαφέρουν τα χρήματα  που παίρνουν να πιάνουν τόπο, λειτουργώντας ωφέλημα για τον Ελληνικό λαό, ούτε έχουν κεντρικά ένα εθνικό σχέδιο. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ατομικά να μην κλείσει η στρόφιγγα που τους δίνει την πολύτιμη επιχορήγηση (δηλαδή τα χρήματα από τους φόρους του Ελληνικού λαού). Για αυτό και ενδιαφέρονται να μην κλείσει η «στρόφιγγα» των μεταλλίων.  «Στρόφιγγα» με οσμή φαρμάκων που ωστόσο παραμένει ανοιχτή.

        Μια εθνική πολιτική για τον αθλητισμό θα ήταν η άμεση στροφή από την πολιτική των μεταλλίων και η υιοθέτηση προγραμμάτων Μαζικού Αθλητισμού και της Δια Βίου Άθλησης. Προγράμματα που έχουν ερημώσει είτε γιατί όταν υπήρχαν λεφτά δεν υλοποιήθηκαν σωστά, είτε γιατί δεν έγιναν καθόλου. Η αλλαγή αυτή πρέπει να γίνει σιγά, προσεκτικά και σταθερά. Δεν είναι σωστό να γίνει απότομα.

        Επίσης πρέπει να γίνει ευρέως γνωστό στο Ελληνικό κοινό οι στόχοι μιας «φιλε-Ελληνικής» Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, μέσω της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου, των εφημερίδων, του  διαδικτύου και των περιοδικών .

·       Καλή υγεία για λιγότερα σοβαρά προβλήματα στα νοσοκομεία.

·       Υγιής τρόπος σκέψης μέσω του αρχαιοελληνικού « νους υγιής εν σώματι υγιές».

·       Πιο αθλητικοί και αξιόμαχοι πολίτες – οπλίτες.

·       Βελτίωση του ήδη υπάρχοντος πληθυσμού μέσω προσαρμογής.

Πόροι "πτερόεντες".

 

        Έτσι οι ίδιοι οι πολίτες θα αντιδρούν σε εκπαιδευόμενους «μάγους» που υπόσχονται με τις πλάτες της εκάστοτε Ομοσπονδίας θαύματα, μετάλλια, διακρίσεις, χρήματα, εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και διορισμό στο δημόσιο.

        Τα ίδια πράγματα ισχύουν εδώ και χρόνια. Ο πυλώνας των υπεραθλητών συντηρούσε και συντηρεί μονάρχες, βαρόνους, προέδρους, και υπουργούς στην θέση τους. Από την Ολυμπιάδα του 2004 δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα (ή έστω τίποτα ουσιώδες) για τους φιλόδοξους πρωταθλητές. Αποτέλεσμα είναι το σύστημα αυτήν την στιγμή να έχει διαλύσει της ακαδημίες του και το κοινωνικό του πρόσωπο και να συντηρεί κυρίως τους παραφουσκωμένους πρωταθλητές του. Και όπως συμβαίνει πάντα το ένα χέρι νίβει το άλλο. Με το ένα χέρι είναι η διοίκηση των Ομοσπονδιών και το άλλο να είναι οι υπουργοί και οι υφυπουργοί της κατοχικής κυβέρνησης.

Παπαδόπουλος Τηλέμαχος.

Πτυχιούχος Φυσικής Αγωγής.