Εφημερίδα "Εκπαιδευτική Εστία"

Ιδρύουμε το δικό μας «Βήμα»

              

Αναγνώστης της "Εστίας" πριν από διάλεξη

Με άρθρα για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό του καθηγητή Φυσικής Αγωγής, Msc Ειδικής Φ.Α., Ιωάννη Μπαχά, κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος (Β’ Περίοδος) της εκπαιδευτικής εφημερίδας «Εκπαιδευτική Εστία. Η εφημερίς της Ιωνικής Γης». Το τεύχος περιλαμβάνει επίσης εμπεριστατωμένα άρθρα των Ερωτόκριτου Θεοτοκάτου, Προέδρου του Κεντρικού Συλλόγου Πολυτέκνων Θεσσαλονίκης, της φιλολόγου Δήμητρας Ρετσινά, του ιστορικού Κωνσταντίνου Μπατσιόλα, του αρχαιολόγου Ιωάννη Λαζαρίδη και του εκπαιδευτικού και συγγραφέα Νικόλαου Γεωργίου.

          Πρόκειται για ένα εξαιρετικό εκδοτικό εγχείρημα το οποίο αποτελεί υλοποίηση των καταστατικών στόχων του Αθλητικού και Πολιτιστικού Συλλόγου «Ιωνική Γη-Ίωνες» Θεσσαλονίκης και του Προέδρου του κυρίου Νικόλαου Γεωργίου και των συνεργατών του. Σκοπός του εντύπου η παραγωγή ποιοτικού πολιτιστικού και κοινωνικού λόγου με την προσφορά «Βήματος» σε αξιόλογους επιστήμονες, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες και ερευνητές για να εκθέσουν τις απόψεις τους πάντα με γνώμονα την προάσπιση και ανάδειξη της Ελλάδας και των αξιών και ιδανικών του Οικουμενικού Ελληνισμού.

           Η «Εκπαιδευτική Εστία» αποτελεί ένθετο παράρτημα της τριμηνιαίας εφημερίδας του Συλλόγου «Εστία» και αρχισυντάκτης της είναι ο εκπαιδευτικός Ι. Μπαχάς. Διανέμεται δωρεάν σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και εντευκτήρια συνεργαζόμενων φορέων στη Θεσσαλονίκη. Ενδεικτικά αναφέρουμε  το βιβλιοπωλείο «Αριστοτέλειον» (Ερμού 61), τη Λέσχη Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων (Λ.ΕΦ.Ε.Δ.) στον Εύοσμο και στο εντευκτήριο της Διασωστικής Ομάδας ΠΡ.Ο.Τ.Ε.Κ.Τ.Α. στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Σταυρούπολη.

          Τα άρθρα των συναδέλφων συνεργατών της εφημερίδας Ιωάννη Μπαχά και Δημήτρη Παπαδόπουλου, θα δημοσιευτούν στο ιστολόγιο μας το επόμενο διάστημα. Πρόκειται για κείμενα που δημοσιεύτηκαν σε εβδομαδιαίες εφημερίδες και ιστολόγια με εθνικό προσανατολισμό.          

Αθλητισμός και Ποιότητα Ζωής

Επειδή ο βαθμός στη Γυμναστική “μετράει” πάντα

του Ιωάννη Μπαχά

Καθηγητή Φυσικής Αγωγής. Msc

Πρόεδρου του Πανελληνίου Συλλόγου Πτυχιούχων Φ. Α. με Ειδίκευση στην Αθλητικογραφία

         

Τάξη μας η αυλή

Η μαθητική κοινότητα γνωρίζει, και εκμεταλλεύεται ενίοτε, την εκπαιδευτική νομοθεσία που προβλέπει πως στις Λυκειακές τάξεις ο βαθμός του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής δεν προσμετράται στον υπολογισμό του μέσου όρου του μαθητή!!! Ως εκ τούτου, είναι αδιάφορο εάν ένας μαθητής λάβει βαθμό κάτω από τη βάση ή άριστα στο τρίμηνο ή στο απολυτήριο του!!! Και αυτό, εν έτει 2018 και σε έναν τόπο όπου στο τρίπτυχο Γυμναστική, Μουσική και Γραμματική θεμελιώθηκε η σύγχρονη εκπαίδευση. Ποιός είναι ο λόγος της συγγραφής των αναλυτικών προγραμμάτων για τη Φυσική Αγωγή που εκπονεί το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο; Ποιά είναι η δυνατότητα να ασκήσει ικανοποιητικό παιδαγωγικό έλεγχο ο εκπαιδευτικός, όταν καμία επίπτωση στη βαθμολογία του μαθητή δεν θα έχει η απροθυμία του να ακολουθήσει τις οδηγίες του γυμναστή;

       

Ακόμη κι' όταν σηκώνονται δίπλα μας "πυραμίδες"

Την ίδια πορεία απαξίωσης ακολουθούν και οι σχολικές αθλητικές διοργανώσεις, ένα φαινόμενο εντροπίας που θα ενταθεί με την τελευταία νομική εξέλιξη, την αναθεώρηση  και την πιθανή απόλυτη κατάργηση, των προνομίων για τους διακριθέντες μαθητές-αθλητές στα σχολικά πρωταθλήματα. Μέχρι σήμερα ο κατ' ευφημισμόν “Σχολικός Πρωταθλητισμός” εκφυλίζονταν σε έναν ανταγωνισμό κυρίως μεταξύ των ιδιωτικών Κολλεγίων τα οποία και “στρατολογούσαν”, με το κίνητρο των υποτροφιών, διακεκριμμένους αθλητές με σκοπό να διαφημίσουν το δικό τους εκπαιδευτικό προϊόν. Στα παρελκόμενα αυτής της πολιτικής περιλαμβάνονταν ο φανατισμός γονέων και μαθητών στις τελικές φάσεις, όπου διακυβεύονταν οι πρωτιές, και τα “μόρια”, με συνακόλουθη τη βία στους αθλητικούς χώρους, η φαρμακοδιέγερση σε σχολικούς αγώνες, η εξαγορά των περιζήτητων θέσεων από εύπορους αλλά μη ικανούς μαθητές (με την αναγραφή τους στα φύλλα αγώνα) και άλλοι “καρποί” του πρωταθλητισμού.

       

Σχολικές ομάδες με μεράκι για λίγους μόνο μήνες

Και όλα τα παραπάνω σε ένα περιβάλλον αντιφατικό, όπου οι σχολικές αθλητικές εγκαταστάσεις δεν επαρκούν, δεν συντηρούνται, δεν εκσυγχρονίζονται και όπου τα πρωταθλήματα είναι ουσιαστικά “κύπελα” με αποκλεισμό στον ένα αγώνα και με μία τελική φάση με περιορισμένες συμμετοχές.

        Τι πρέπει να γίνει;

        Άμεση αποκατάσταση του κύρους του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής και του εκπαιδευτικού γυμναστή με την επαναφορά της αξίας του βαθμού στο Λύκειο.

        Αύξηση των ωρών διδασκαλίας της Φυσικής Αγωγής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

        Η κατάργηση των προνομίων είναι προς τη σωστή κατεύθυνση αρκεί να μην καταστρατηγηθεί με τεχνάσματα ο σχετικός νόμος και

        Παράλληλη ενίσχυση του Σχολικού Αθλητισμού με τη διεξαγωγή πραγματικών σχολικών πρωταθλημάτων σε περιφερειακό επίπεδο αρχικά, όπου οι ομάδες θα κατατάσσονται μετά από έναν αριθμό αγώνων και δεν θα αποκλείονται με μία ήττα.

        Έλεγχος φαρμακοδιέγερσης και αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας για την άσκηση βίας στα γήπεδα και κυρίως δίωξη των ηθικών αυτουργών της υποκίνησης της.

        Εκσυγχρονισμός των αθλητικών υποδομών με τη στήριξη και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ο σύγχρονος χορηγός δεν χρειάζεται να “ναυπηγήσει τριήρη” αλλά να κατασκευάσει μπασκέτες και να εξοπλίσει κλειστά γυμναστήρια και αίθουσες.  Δεν χρειάζεται να πληρώσει τα “θεωρικά” αλλά να καλύψει τη δαπάνη εξοπλισμού, αθλοθέτησης και διαιτησίας των σχολικών πρωταθλημάτων.

         

Ας ακούσουμε τους μαθητές

Τέλος, όχι όμως λιγότερο σημαντικό, απαιτείται ισχυρή παρέμβαση των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, Τ.Ε.Φ.Α.Α., και των επιστημονικών φορέων των γυμναστών, Π.Ε.Π.Φ.Α., και Π.ΕΝ.Ε.Λ.Φ.Α., ώστε να αποκατασταθεί το κύρος του λειτουργήματος του γυμναστή. 

         Διότι, ο “βαθμός” που παίρνει μια Πολιτεία στη μέριμνα της για τη διδασκαλία της Φυσικής Αγωγής στη Νεολαία της, “μετράει” και μάλιστα πολύ.

            Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Στόχος", την οποία και ευχαριστούμε θερμά για το βήμα που μας διέθεσε.  

Αθλητισμός και Ποιότητα Ζωής

“Ο διωγμός των προτύπων”

του Ιωάννη Μπαχά

Καθηγητή Φυσικής Αγωγής, Msc

Πρόεδρου του Πανελληνίου Συλλόγου Πτυχιούχων Φ. Α. με Ειδίκευση στην Αθλητικογραφία

             

Σε αέναη αναζήτηση προτύπων

           Γνωρίζουμε πως στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, όλες οι πόλεις διέθεταν στάδια, γυμναστήρια και παλαίστρες. Κοσμούνταν δε με αμέτρητα έργα τέχνης, αγάλματα, τοιχογραφίες και μωσαϊκά, που απεικόνιζαν μορφές ηρώων, Θεών αλλά και διάσημων πολιτών όπως των Ολυμπιονικών της. Από τα σπαράγματα της Ελληνικής Τέχνης που επιβίωσαν από τον αμείλικτο χρόνο και την ανελέητη επίθεση των εχθρών του Ελληνισμού μέσα στους αιώνες που βρίσκουμε σήμερα στα Μουσεία μας, μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως οι χώροι άθλησης στην Ελλάδα διέθεταν οπτικοποιημένα πρότυπα κάλλους, δύναμης και υγείας που ωθούσαν τους αθλητές να τα ομοιάσουν και να ξεπεράσουν τα επιτεύγματα τους.

             

Ο Ιβανώφ στη Θεσσαλονίκη

Τί γίνεται όμως σήμερα στα γήπεδά μας; Σε ελάχιστους δημόσιους αθλητικούς χώρους και μόνον στις περιπτώσεις όπου ο χώρος έχει κάποια τουριστική αξία, όπως το καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό στάδιο, μπορεί κανείς να βρει αντίγραφα έργων τέχνης με αθλητικό θέμα που θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο άθλησης. Στα περισσότερα γήπεδα δεν συναντάει κανείς ούτε καν σύγχρονες μορφές αθλητών. Το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης είναι χαρακτηριστικό, όπου κανένα άγαλμα ή άλλη απεικόνιση αθλητή δεν συνδέεται με αθλητικό χώρο. Το μοναδικό άγαλμα σύγχρονου Ήρωα-Αθλητή, αυτό του Ιβανώφ βρίσκεται σε πάρκο στην οδό Λαγκαδά και όχι σε κάποιο στάδιο.

           Η επιστήμη των κινήτρων είναι πολύ σημαντική για τον άνθρωπο και φυσικά για τον Αθλητισμό. Σε αυτή την επιστήμη σπουδαίο ρόλο παίζουν τα πρότυπα και ως τέτοια εννοούμε «οτιδήποτε χρησιμοποιείται  ως υπόδειγμα για την αναπαραγωγή όμοιων αντικειμένων.  Το παράδειγμα, το υπόδειγμα, το ίνδαλμα, το αντιπροσωπευτικό αξιομίμητο παράδειγμα» (Γ. Μπαμπινιώτης, Ερμηνευτικό Λεξικό). Και μιλώντας για τη διαφορά αρχαίου και σύγχρονου  κόσμου θα παραθέσω το απόσπασμα από το θαυμάσιο βιβλίο του  Καθηγητή μου στο Τ.Ε.Φ.Α.Α.  Θεσσαλονίκης κ. Σοφοκλή Κουτρή «Το αθλητικό Γλυπτό»(2003): "Ο κλασικός κόσμος  αναζήτησε  ιδανικά για να διώξει και να απαλύνει τη ζωή από τη φθορά του κόσμου. Πέρασε στο άψυχο υλικό τη διαχρονικότητα της ζωής, Το ιδανικό της αγέραστης νιότης και ομορφιάς ολοκληρώθηκε στις μαρμάρινες μορφές του γλυπτικού κόσμου  της Ακρόπολης. Ήταν δικαιολογημένη αυτή η διαχρονική ενόραση να αποτυπωθεί εικαστικά στις μορφές Θεών και ανθρώπων, γιατί δρούσε μέσα σε ένα τέτοιο θαυμαστό κόσμο, γεμάτο ευφορία πνευματική και υλική, με διάχυτο το δημοκρατικό πολίτευμα και σε  ένα περιβάλλον διάσπαρτο από ναούς και δημόσια κτίρια, γυμναστήρια, θέατρα και παλαίστρες, αισθητικά εναρμονισμένα με τον φυσικό περίγυρο».

           

Ο Στεφανόπουλος στο Περιστέρι

Είναι καιρός, έστω και με καθυστέρηση δεκαετιών, οι Διοικήσεις των Εθνικών σταδίων και γυμναστηρίων, κολυμβητηρίων αλλά και δημόσιων χώρων άθλησης και αναψυχής να τοποθετήσουν σε περίοπτη θέση αντίγραφα των κλασικών έργων τέχνης  που να εικονίζουν επιφανείς αθλητές της αρχαιότητας, π.χ. το σύμπλεγμα του Διαγόρα και των γιών στη Ρόδο, ή και αθλητές εικονιζόμενους κατά την  τέλεση του αθλήματος τους, π.χ. ο  δισκοβόλος του Μύρωνα, φυσικά θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν και σύγχρονα έργα τέχνης (όχι  «μοντέρνας») τιμώντας  και Έλληνες Ολυμπιονίκες όπως το άγαλμα του Ολυμπιονίκη Πυγμάχου Γιώργου Στεφανόπουλου στην Αθήνα. Επίσης, μεγάλες τοιχογραφίες ή πίνακες ή αφίσες  με Έλληνες διακεκριμένους αθλητές και με συνθήματα ή δηλώσεις που να ωθούν στην άθληση και  την ευγενή  άμιλλα θα ήταν μια προσιτή άμεσα υλοποιήσιμη λύση. 
         

Ο Διαγόρας στη Ρόδο

Ας  ξανακάνουμε τα  στάδια μας θελκτικά και «σχολεία» που  θα  ωθούν σε άθληση και διάκριση μέσα  από αυτή. Το νεοελληνικό φαινόμενο του βανδαλισμού των δημόσιων χώρων θα εκλείψει όταν θα ντραπούμε να βεβηλώσουμε την ομορφιά και την ιστορία  αποτυπωμένη στα  κλασικά αντίγραφα ή σε όμορφα νέα έργα τέχνης με αθλητικό θέμα.

           Πρέπει να μπορούμε να δούμε σε ποιόν θέλουμε να μοιάσουμε εκεί όπου αθλούμαστε αλλιώς η τηλεόραση θα μας υποδείξει τα πρότυπα που κάποιοι  επιθυμούν να ακολουθήσουμε. 

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Στόχος", την οποία και ευχαριστούμε θερμά για το βήμα που μας διέθεσε.  

 

Αθλητισμός και Ποιότητα Ζωής

Η εκμετάλλευση του «Δρομικού Κινήματος»

του Ιωάννη Μπαχά

Καθηγητή Φυσικής Αγωγής, MSc

Πρόεδρου του Πανελληνίου Συλλόγου Πτυχιούχων Φ. Α. με Ειδίκευση στην Αθλητικογραφία

            

       

"Πελάτεεες μου"

Τα τελευταία χρόνια γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη και επιτυχία το λεγόμενο «Δρομικό Κίνημα», δηλαδή η τάση όλου και μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού σε όλον τον κόσμο, να ασκούνται στο τρέξιμο αλλά και να συμμετέχουν σε μαζικές διοργανώσεις αγώνων δρόμου διαφόρων αποστάσεων. Οι περισσότερες και πιο μαζικές διοργανώσεις δεν εντάσσονται στο επίσημο πρόγραμμα των επίσημων φορέων του Στίβου, αλλά συνδέονται με ιστορικές τοποθεσίες ή γεγονότα, με τοπικές παραδόσεις ή και αποσκοπούν σε ευαισθητοποίηση του κοινού για σημαντικά θέματα, όπως για την υγεία, την ειρήνη και άλλα. Εκτός από τους επίσημους φορείς της ανάπτυξης του Κλασσικού Αθλητισμού στην χώρα μας (τον Σ.Ε.Γ.Α.Σ. και τις Ενώσεις του), τη διοργάνωση δρομικών αγώνων αναλαμβάνουν Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, διάφοροι αθλητικοί και πολιτιστικού σύλλογοι, αλλά και εταιρείες και ιδιώτες. Με διαπιστωμένη την ανάγκη του αθλούμενου πληθυσμού να συμμετάσχει σε αγώνες με μαζική συμμετοχή αλλά και το ενδιαφέρον ενός μέρους των αθλητών να διακριθούν και να καταγράψουν τις επιδόσεις τους, οι διάφοροι φορείς εξασφαλίζουν τις περισσότερες φορές μεγάλη συμμετοχή αλλά και μεγάλα έσοδα!!!

          

Και οι πολιτικοί σπεύδουν.....

         Και ενώ είναι θεμιτή και πράγματι επιτυγχάνεται, η προσέλκυση χορηγών ώστε να καλυφθούν πιθανές δαπάνες της διοργάνωσης και σε όλες τις περιπτώσεις τα βασικά θέματα του αγώνα, όπως η ιατρική κάλυψη, η μέριμνα για τις κυκλοφορικές ρυθμίσεις, καλύπτονται από τους επίσημους και ανεπίσημους φορείς της Πολιτείας (Τροχαία, διασωστικές ομάδες, κ. ά.), εντούτοις πολλές διοργανώσεις θέτουν ως προϋπόθεση συμμετοχής την καταβολή «συμβολικού», όπως το ονομάζουν, παράβολου συμμετοχής, το οποίο ενίοτε είναι αρκετά υψηλό (ανάλογα με το κύρος της διοργάνωσης). Έτσι, παρατηρούμε το φαινόμενο, οι διοργανώσεις να βρίθουν από χορηγίες που εξοπλίζουν τους αθλητές, παρέχουν το νερό ή τα συμπληρώματα, γεμίζουν κάθε διαθέσιμο για διαφήμιση χώρο της διαδρομής του αγώνα και μετατρέπουν τους αθλητές σε ζωντανή διαφήμιση κάποιου προϊόντος, εντούτοις, οι αθλητές καταβάλουν αντίτιμο. Στις περιπτώσεις που αυτό κατευθύνεται προς την στήριξη φορέων και οργανισμών που παρέχουν κοινωνικό έργο, όπως σύλλογοι ασθενών και θυμάτων καταστροφών, Α.Μ.Ε.Α. κ.ά. η είσπραξη συνδρομής είναι θεμιτή πάντα όμως σε εθελοντική βάση. Σε άλλους αγώνες όπου η διοργάνωση προβάλλει μια προσωπικότητα ή ένα ιστορικό γεγονός, εάν δεν υπάρχει σαφής προορισμός των εσόδων σε μια φιλανθρωπική δράση τότε μπορούμε να μιλήσουμε για εκμετάλλευση του δρομικού κινήματος.

           

Και με διάφορα προιόντα (όπως το βάδισμα)

Άποψή μας είναι πως το «Δρομικό Κίνημα» πρέπει να ενισχυθεί και να προβληθεί ώστε όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να εμπλακεί καθώς η συμμετοχή του προάγει την σωματική αλλά και την ψυχική υγεία του λαού. Επίσης η σωστή διασύνδεση των αγώνων με θέματα ιστορίας, πολιτισμού και κοινωνικής ευαισθησίας και η ευκαιρία της απόκτησης γνώσεων και εθνικής ανάτασης δια της συμμετοχής, είναι πολύ σημαντική. Πιστεύουμε δε πως όλες οι πιθανές δαπάνες μιας διοργάνωσης (εξοπλισμός, κριτές, έπαθλα, κ.ά.) θα πρέπει να καλύπτονται αποκλειστικά από τους χορηγούς και την πολιτειακή επιχορήγηση καθώς και από την εθελοντική δραστηριότητα των ιδιωτών και των φορέων. Κανένας δρομέας δεν θα πρέπει να πληρώνει για να τρέξει και στην περίπτωση όπου οικειοθελώς συνεισφέρει κάποιο χρηματικό ποσό για κάποιον κοινωνικό σκοπό, να υπάρχει αυστηρός έλεγχος της συλλογής και απόδοσης των εσόδων για τον σκοπό που ανακοινώθηκε.

          

Και ο αγώνας δρόμου προίκα

Να τρέξουμε όλοι για να τιμήσουμε την ιστορία ενός τόπου, τους ανθρώπους που δόξασαν το λαό μας, παλαιότερους αλλά και σύγχρονους, και να κατανοήσουμε πως η συμμετοχή μας με την δράση μας τιμάει από μόνη της τον τόπο και το πρόσωπο. Να συμβάλλουμε σε φιλανθρωπικές δράσεις εφόσον το επιθυμούμε χωρίς αποκλεισμούς και να ελέγχουμε την πορεία της φιλανθρωπίας μας. Να μην μετατρεπόμαστε σε ζωντανές διαφημίσεις εταιρειών και την ίδια ώρα να επιτρέπουμε σε κάποιους να πλουτίζουν από την αγάπη μας για τον Αθλητισμό.

Το «παράβολό» μας είναι η συμμετοχή μας.