Η Κολύμβηση στη Θεσσαλονίκη

Μια μελέτη για την οικονομική και ανεξάρτητη ανάπτυξη του αθλήματος της Κολύμβησης στην Θεσσαλονίκη

του συνεργάτή μας Τηλέμαχου Παπαδόπουλου

      Στην Ελλάδα του μνημονίου γίνεται πολύς λόγος για τα οικονομικά στοιχεία των κολυμβητηρίων. “Δεν βγαίνουν τα χρήματα”, “οι εγκαταστάσεις δεν συντηρούνται επαρκώς”, “οι δεξαμενές είναι κρύες”, οι αθλητές γκρινιάζουν και δεν πετυχαίνουν τους στόχους τους, οι γονείς ταλαιπωρούνται, και το αδηφάγο σύστημα που λέγεται κολύμβηση θέλει συνέχεια λεφτά για να συντηρηθεί και που σήμερα δεν υπάρχουν. Θα μπορούσε να εφαρμοστεί όμως ένα σύστημα με το οποίο η κολύμβηση στην Θεσσαλονίκη να αναπτυχθεί με ιδίους πόρους και να μην έχει κανέναν πάνω από το κεφάλι της? Κατά την άποψη του αρθρογράφου αυτό είναι δυνατόν, αρκεί κάποιος να έχει το μυαλό του ανοιχτό, να ξεφύγει από τα στενά πλαίσια σκέψης και να ανοίξει τα μάτια του και λίγο παραπέρα.

      Αρχικά θα πρέπει να δούμε τον νομό Θεσσαλονίκης ολοκληρωτικά από ψηλά και ειδικότερα για την κολύμβηση να προσέξουμε ότι σε δύο συγκεκριμένα σημεία υπάρχει γεωθερμία (θερμά λουτρά). Σε αυτά τα σημεία αξίζει να αναφερθεί ότι έχουν σύνδεση με το δίκτυο αστικών λεωφορείων του Ο.Α.Σ.Θ. Το ένα σημείο είναι στην Θέρμη και το άλλο σημείο είναι στον Λαγκαδά. Για την κολύμβηση αυτά τα σημεία είναι πολύ σημαντικά διότι θα μπορούσαν με την κατάλληλη τεχνολογία (που υπάρχει) να γίνουν κολυμβητήρια 50 μέτρων που να μην έχουν ανάγκη θέρμανσης και επίσης να μην έχουν ανάγκη ανακύκλωσης και χλωρίωσης του νερού (κάτι τέτοιο δεν γνωρίζω σε ποιό βαθμό είναι εφικτό ή τι άλλα προβλήματα θα ανακύψουν, αλλά θεωρητικώς ισχύει).

       Πάντως με πλατιά χρήση της γεωθερμίας (και πιθανώς και άλλων Α.Π.Ε.) θα μπορούσαν τα εν λόγω κολυμβητήρια να λειτουργούν με ένα κλάσμα των εξόδων από ότι τα σημερινά Εθνικά κολυμβητήρια. Αυτά τα κολυμβητήρια θα μπορούσαν να έχουν προδιαγραφές για μεγάλους αγώνες (να είναι κλειστά, με μεγάλα αποδυτήρια και κερκίδες, χώρους για δημοσιογράφους και χώρους κλήσης και προθέρμανσης των αθλητών, χώρους στάθμευσης, καθώς και ότι άλλο χρειάζεται για να πραγματοποιηθούν με επιτυχία μεγάλοι αγώνες κολύμβησης, υδατοσφαίρισης και καταδύσεων ) καθώς επίσης και να είναι πολυχώροι αθλητισμού με γήπεδα μπάσκετ, τένις και γυμναστήρια (έτσι ώστε όταν οι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους, να μπορούν οι ίδιοι να αθληθούν και να ψυχαγωγηθούν).

      Το δεύτερο είναι πως θα μπορούσε η περιοχή του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης να καλύψει τις ανάγκες άθλησης των πολιτών της με πολλά μικρά κλειστά κολυμβητήρια. Το να δημιουργηθούν προπονητήρια 25 μέτρων (ή 25 γυαρδών, κατά τα αμερικάνικα πρότυπα), με 5 διαδρομές και μικρή πισίνα εκμάθησης σε 5-6 σημεία της πόλης που να λειτουργούν οικονομικά χειμώνα καλοκαίρι, δεν είναι ιδιαίτερα δαπανηρό σε σχέση με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα. Τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχουν αυτά τα κολυμβητήρια για να είναι λειτουργικά και οικονομικά είναι τα εξής:

• Να έχουν ηλιακούς συσσωρευτές, με σκοπό την εξοικονόμηση ενέργειας (κάπως έτσι λειτουργούσε το κολυμβητήριο της Ξάνθης, αλλά σταμάτησε επί εποχής “παχιών αγελάδων” γιατί οι κακές γλώσσες λένε ότι οι Διοικήσεις έπαιρναν μίζα από το πετρέλαιο).
• Να είναι κοντά σε λεωφορειακή γραμμή και να υπάρχει εύκολη πρόσβαση των αθλητών.
• Να απευθύνεται σε διαφορετικές ομάδες, που να πιάνουν όλο το εύρος των αθλουμένων (εκμάθηση, αγωνιστικός αθλητισμός, παλαίμαχοι, Α.Μ.Ε.Α., κολύμβηση αναψυχής).
• Να είναι ρηχή η πισίνα (μέχρι 1.50 μ.), για εξοικονόμηση ενέργειας (το μοναδικό πρόβλημα είναι η υδατοσφαίριση, αλλά αυτή θα μπορούσε να αναπτυχθεί στα εξωτερικά κολυμβητήρια τα οποία θα έχουν κυρίως αγωνιστικό χαρακτήρα).
• Να διαθέτουν μικρή πισίνα εκμάθησης.
• Να έχουν πέντε αποδυτήρια (ανδρών, γυναικών, παίδων, κορασίδων και παιδιών με συνοδό).

       Η κατασκευή κολυμβητηρίων Ολυμπιακών διαστάσεων, ευνοεί την πολιτική σταδιοδρομία του εκάστοτε δημάρχου, καθώς και κάποιους που λαμβάνουν μίζα και άλλους που πηγαίνουν στο κολυμβητήριο για μαύρισμα, αλλά είναι πολύ ακριβή για την τσέπη του μέσου Έλληνα φορολογούμενου, που δεν βλέπει τα χρήματα του να πιάνουν τόπο και να επιστρέφουν σε αυτόν υπό την μορφή παροχών.

Κολυμβητήριο Λαγκαδά

       Πέντε-έξι τέτοια μικρά κολυμβητήρια διάσπαρτα σε όλη την Θεσσαλονίκη μαζί με τα δύο Ολυμπιακών διαστάσεων έξω από το πολεοδομικό συγκρότημα θα κάλυπταν με πληρότητα τις ανάγκες της πόλης. Σε περίπτωση που αυτή η ιδέα υλοποιούνταν θα έπρεπε να ελέγξουμε σε ποιόν θα ανήκει η διοικητική μέριμνα ενός τέτοιου οργανισμού. Το σωστότερο θα ήταν να ανατεθεί στην παλαιά Νομαρχία. Όμως αφού κάτι τέτοιο εκ των πραγμάτων δεν υφίσταται, το σωστότερο θα ήταν να ανήκει στην Περιφέρεια, και αυτή να είναι επιφορτισμένη με την συντήρηση και την λειτουργία αυτού του συστήματος. Αυτό διότι μέσω υπερεργολαβίας θα πετύχαινε καλύτερες τιμές από τους προμηθευτές (σε σχέση με την περίπτωση που ανήκαν στους εκάστοτε δήμους ή όπως είναι τώρα με τα μισά να ανήκουν στους δήμους και τα μισά στην Γ.Γ.Α.) και θα διαμοίραζε την τεχνογνωσία.

        Με την ελπίδα, πως οι παραπάνω προτάσεις μου θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τους ιθύνοντες της Κολύμβησης, τις καταθέτω στον ιστότοπο των Πτυχιούχων Φυσικής Αγωγής με ειδίκευση την Αθλητικογραφία και προσβλέπω στην κριτική και στις προτάσεις σας.

Τηλέμαχος Παπαδόπουλος